Edebiyatıntanımı için, kişinin duygu ve düşüncelerini, kendine özgü bir dil kullanarak,estetik kurallar çerçevesinde, yazılı veya sözlü olarak dile getirmesidirdiyebiliriz.
Şehirvardır rengin, şehir vardır sesin, şehir vardır mimarinin aynasıdır; Maraş da sözle yoğurulan, sözün aynası olan birşehirdir. Takdir edilir ki, yabancı bir şehre gelen ziyaretçinin ilk intibaolarak algılayacağı kültürel değerler, öncelikle göze hitap eden, göz önündekikültürel miraslar olacaktır. Sözle yoğurulmuş bir şehre ziyaretçi olarak gelenbirinin, şehrin ruhunu hissedebilmesi adına, ilk intiba için ihtiyaç duyulansüreden daha fazlasına ihtiyacı vardır. Bu da demek oluyor ki, görünen mekanolarak Maraş?ta bir süre yaşadıktansonra duyulan sözlerdir şehrin ruhu. Ve?l hâsılı kelâm, Maraşsöz şehridir, diğer şehirlerin birbirine verdiği sözdür, her edibin alacaklıolmak istediği topraklardır.
Ülkemizdeedebiyat ve edib denildiğinde akla ilk gelen şehirlerden biri de elbette Maraş?tır.
Neden akla ilk gelen şehirdir sorusu sorulacak olursa, Maraş?ın yetiştirdiği şairler ya da Maraş?ı yetiştiren şairler ve mütefekkirler busorunun pekâlâ cevabı olacak niteliktedir. Bu büyük isimlerden biri olan şairAbdurrâhim Karakoç?un, Kahramanmaraşlı Şairler Antolojisi adlı eserindeki ?Bizimilde şiir yenilir içilir? başlıklı yazısında da Maraş?lailgili dikkate değer tespitler vardır. Bu yazıdan birkaç alıntı yapacakolursak:
?Hermecliste ?Maraş?ta neden şair ve yazar çok çıkıyor??sorusuna muhatap olurum. Doğrudur. Değerli edebiyat hocası Ramazan Avcı, ?Maraş?ta üç kapının ikisinden şair çıkar.?ince ironisiyle gerekli cevabı vermiştir bu soruya.
?
Ramazan Hoca?nın bahsettiği ?Üç evin ikisinden şair çıkar.? sözünüben eksik görüyorum. Kahramanmaraş?ta her evden 3 şair çıkar arkadaşlar.Yazarlar-çizerler, kendilerini tanıtmaya gayret ederler, amma hiç kimseyezararları olmaz.
?
Maraştoprağı münbittir. Hele de şair-yazar yetiştirmekte üstüne yoktur sanıyorum. (Karakoç, Abdurrahim, Karamanmaraşlı Şairler Antolojisi, Ankara, 2008)
Maraşlıdiğer şair ve yazarların konu ile ilgili söylediklerine kulak verecek olursak,örneğin Rasim Özdenören?e, ? Maraşlı mısınız?? diye sorulduğunda, ?Evet, Maraşlıyım,insanın bir yerden olması ona övünç verirse, bununla övünmek de isterim?demişti.
?Maraş?a ekleyebilecek hiçbir şerefim yok, fakat Maraşlıolmaktan gelen bir şeref taşıyorum. Bu şerefi içimde rastgele bir duygu değil,sistemli bir gurur halinde besledim? diyen Necip Fazıl, Maraş?ı ?Harikalarvatanı? olarak tanımlar.
Aslen Maraşlıolmadığı halde kendini Maraşlıaddeden Sezai Karakoç ise, ?Maraş çocukyüreğimin ateş aldığı yerdir.? der ve ekler: ?Belki ondan önce rüya âlemi gibi bir iç dünyanın sahibi idim. Derinliğeaday bir dünya. Bu Maraş?ta alevaldı.?
?Sanatlabaşladı yurdumuzda yabancılaşma, yine sanatla kalkacağız ayağa? diyen NuriPakdil?e göre Maraş, güzelinsanların, yalnızlıkların, hüzünlerin, birlikteliklerin, dostlukların veayrılıkların naif şehri olduğu gibi, içinde her zaman bir ?red? barındıran;kuşatmalara işgallere teslim olmayan, gül yetiştiren zarif insanların dakentidir.
Bir diğer Maraşlıbüyük şair Cahit Zarifoğlu, İşaret Çocukları adlışiirinde:
?Çarşılar ellerindeekmek iğneleri
Cami avlularına açılan
Havuz sularına kapılan çocuklar
Görmeden güneşin bütün renklerini
Götürmezlerdi dükkândaki babalarına
Ocaktan akan kaynar yemekleri
Nenelerinin koyduğu avuç taslarına?
diyerek, adeta bize MaraşUlu Camii ve onun arka sokağı boyunca uzanan çarşıyı resmetmiş, dilegetirmiştir.
Hülâsa, ?Halk şiirin büyük ustası Karacaoğlan, Divan şiirinin ünlütemsilcilerinden; Sünbülzâde Vehbî, tekke şiirinin en tanınmış ismi; Kuddûsi,19 yy. halk şiirinin iki kardeş ismi; Şirâzi ve Şazi, modern Türk şiirininhecedeki zirvesi Necip Fazıl; İkinci Yeni?nin öncülerinden Sezai Karakoç;Edebiyat?ın gür ve aykırı sesi Nuri Pakdil; ünlü eleştirmen, dil bilimci vedenemeci Nurullah Ataç; modern şiirin son gözdesi Cahit Zarifoğlu; Türkhikayeciliğinin önde gelen isimlerinden Rasim Özdenören; modern halk şiirinintemsilcisi Abdurrahim Karakoç; İslami duyarlığını başyazarlığa taşıyan Ahmet Taşgetiren;kitapları ve konferanslarıyla tartışma programlarının vazgeçilmez ismi;Abdurrahman Dilipak; ?Sebeb Ey? şairi Erdem Bayazıt; Akif İnan, BahattinKarakoç, Alaaddin Özdenören, Rüştü Şardağ, İsmail Kıllıoğlu, Hikmet Özdemir, ŞerefTurhan, Osman Sarı, Vehbi Vakkasoğlu, Hayati Vasfi Taşyürek; Derdiçok, Aşık Mahzuni, Tahsin Yücel, Şevket Bulut, Şevket Yücel, Fatih Okumuş, Mevlana İdris Zengin, Ömer Aksay, Ömer Erinç, AtıfBedir, Bejan Matur, Nedim Ali Zengin, Ali Karaçalı, Kamil Aydoğan, Necip Evlice, Mehmet Narlı, Ali Büyükçapar, MehmetGemci, Bünyamin K. ve adını sayamadığımız daha birçok şair ve yazarın Maraşlı olmasını tesadüfle değil, şehrin şiirlioluşuyla açıklamak gerekir. Şiir Maraşve Maraşlı için vazgeçilmez biralandır. Çünkü şiir hayatiyettir. Şiirini yitirmiş bir şehir, aslında şuurunu da yitirmiş demektir. Bu yüzden Maraş?ın kurtulmuşluğu ve kahramanlığı ileşiiri/şuuru arasında doğrudan ve sıkı bir bağ vardır. Adeta şehrin silüetindesoyut kuleler gibi yükselen şiirle ahitleşmiştir.?
(Ahmet Altuncu?nun yazısı, ilgili link: http://www.kahramanmaras46.com/KoseYaziOku/1-Sairler-Sehri-Kahramanmaras.html)